Sky, tussen hunebedden en echo's van stilte
Soms ontmoet je honden die niet alleen door hun uiterlijk betoveren, maar vooral door de manier waarop ze kijken. Alsof ze je even stilzetten, naar binnen laten keren. Sky is zo’n hond.
Een half jaar geleden kreeg ik een berichtje van haar baasjes. Of ik wilde afreizen naar Drenthe om Sky te fotograferen bij de hunebedden. Geen standaard locatie, maar een plek vol geschiedenis en mystiek.
Een setting die perfect paste bij Sky. Want hoewel ze een werklustige Border Collie is, met een ziel die je lijkt aan te kijken tot in het diepst van je wezen, is Sky ook gevoelig. De wereld kan soms wat veel zijn, wat groot. Geluiden, indrukken, naderende koplampen het mag voor haar wel wat minder.
En misschien is dat waarom ik haar vanaf het eerste moment enorm leuk vond.
We spraken af tegen het einde van de dag, net voordat de zon zich terugtrok achter de horizon. Het licht werd zacht, warm. De lucht kleurde koper, oudroze, oranje. De hunebedden wierpen lange schaduwen over het land als wachters van een andere tijd. Sky keek, snuffelde, voelde. Ze had tijd nodig. En die kreeg ze.
Het resultaat? Beelden waarin niet alleen een prachtige hond centraal staat, maar ook de kwetsbaarheid, de rust, de magie van het moment. De avondlucht leek Sky te omarmen, net als de stilte van het Drentse landschap. Alles viel op z’n plek. De beelden vertellen het verhaal van een hond die niet alleen kan imponeren, maar vooral wil verbinden. Op haar tempo.
En toen, maanden later, kwam er opnieuw een uitnodiging. Of ik mee wilde naar Radio Kootwijk een van de meest intrigerende plekken van ons land. Groots, verlaten, met echo’s die zelfs het stilste geblaf zouden herhalen. Een plek waar het verleden fluistert. En daar stond ze weer: Sky. De band met haar baasjes dat onzichtbare lijntje van liefde voelbaar in elke blik. Het vertrouwen dat we niet over haar grenzen zouden gaan.
Opnieuw mocht ik toeschouwer zijn van haar wereld. Niet opdringen, alleen volgen. En soms zelfs een kleine knuffel met mij. Geen geforceerde poses, geen kunstjes. Alleen Sky, zoals ze is.
Het is bijzonder wanneer mensen je meerdere keren vragen om hun dierbare maatje vast te leggen. Het voelt als een eer, maar ook als vertrouwen. Want het gaat niet alleen om foto’s het gaat om herinneringen, om karakter, om het écht zien.
Lieve Sky, dankjewel dat ik met je mee mocht, van eeuwenoude stenen tot verlaten gebouwen. Je bent niet alleen prachtig je bent een verhaal op zichzelf.
